امید صباغ نو

اعضای بدن و غرورعقل فریاد زد:« نمی شود، این درست نیست، همه چیز در دنیا بر پایه منطق استوار است؛ اما این یکی... تو حتی دلیلی هم برای انتخابت نداری حتی یک دلیل غیر منطقی‌، انسان باید عاقلانه راه خود را انتخاب کند، نه، این راه عاقبت خوشی ندارد.» غرور سرد تر از همیشه پوزخندی زد و گفت:« تو از چه حرف می زنی؟! معلوم است که نمی شود، واقعا مسخره است که بخواهی مرا بخاطر این چیز ها به خطر بیندازی، نشکستن من حتی از منطق هم مهم تر است، من مهم ترین حسِ درون یک انسان هستم، مرا وارد این قمارِ از پیش باخته نکن.»دست ها زبان باز کردند و گفتند:«این غیره منتظره ترین خبر دنیا بود، ما دربارهٔ این موضوع چیز هایی شنیده بودیم، اما این حماقت محض است، همه می گویند در این راه نه تنها چیزی به دست نمی آوری بلکه خیلی از داشته هایت را از دست میدهی، همه می‌گویند اول می ماند تا وابسته اش شوی و بعد از دستت می‌رود، تو هیچ می دانی که از دست دادن چقدر سخت است؟! می دانی که چه دردی دارد؟!»پا ها هم از قافله عقب نماندند و گفتند:« آری، ما هم خیلی درباره اش شنیده ایم، همه می گفتند دردیست که دیر یا زود همه به آن مبتلا می‌شوند، احتمالا این مبتلا شدن در ذات تمام انسان هاست، اصلا آدم ها برای همین قلب دارند دیگر،درست مثل رفتن، رفتن هم در ذات انسان ها هست، خب انسان برای همین پا دارد دیگر، که برود، درست در همان وقتی که تو با تمامِ و, ...ادامه مطلب